Αγοράζεις ένα ομορφο έπιπλο. Το τοποθετείς σε ένα άσχημο σπίτι. το κοιτάζεις απο κοντά. Είναι όμορφο. Πας στην κουζίνα. Γυρίζεις, το κοιτάζεις απο μακριά. Είναι άσχημο. Ή δεν ταιριάζει; Του αλλάζεις θέση. Τα ίδια.
Συνηθιζεις την ασχήμια. Η φαινομενη αξία του μειώνεται. Η πραγματική του μένει ίδια. ΄Τώρα έχεις δύο πράγματα. Ένα ομορφο έπιπλο. Και ένα άσχημο έπιπλο. Τι το κάνεις;
Επιλέγεις. Είναι ένα έπιπλο που ομορφαίνει έναν άσχημο χώρο; ή ένα όμορφο έπιπλο, παράτερο; Το κρατάς γιατί σου ομορφαίνει τον χώρο; το κρύβεις για να μην εντείνει τις αντιφάσεις; το πετάς για να μη σου θυμίζει οτι υπαρχει το καλύτερο;
Σε κάθε περίπτωση, στον μικροκοσμο γύτω του είναι ωραιο. Στην μακρόκοσμο χάνεται.
