Θα μιλήσω, ταρα ταρα θα μιλήσω. Λαίδη Αντζυ. Πάμε.
Λοιπόν, θέλω να πω τι μου συνέβη τους τελευταίους 15-16 μήνες. 18 μαλλον.
Έχω περάσει πολλες περιόδους που δε μου συμβαίνει τίποτα γενικά. Μάλλον από σταρχιδισμο και τεμπελιά.
Το σύμπαν δε το αποδέχτηκε αυτό. Θέλησε και αυτό να μιλήσει και γιατί οχι αφού δημοκρατία έχουμε. Έτσι λένε. Καλά έχουμε. Σε άλλο ποστ αυτά τέλος πάντων. Σιγά μη.
Οπότε, πάμε. Ή όχι ακόμη; Όχι πάμε.
Σας γράφω από τον καναπέ μου, έχοντας αναμμενη την τηλεόραση και πίνοντας μια μεζούρα ουίσκι. Και αυτό κύριοι, δεν είναι πλέον ουτε αυτονόητο, ούτε ευκολο. Γιατί; Γιατί context is the king. Kατω από άλλες συνθήκες θα ηταν. Τώρα ομως έχω ενα μικρό διάολο που μπορεί να βγάλει off εθνική ομάδα υπερκινητικων υπερομαραθωνοδρομων σε 2 ώρες babysitting.
Στο θέμα μας.
Εκεί λοιπόν που τα πινα με κάποιον κολλητό μουυυυ, ριτα ριτακι. Όχι. Πάμε ξανά.
Λοιπόν, πριν από περίπου 2 χρόνια, γνώρισα την Αναστασια. Μετά από πολυ σκέψη και περισυλλογή δύο τριών μηνων, είπαμε να κάνουμε ένα παιδί. Δεν παιδευτήκαμε ιδιαίτερα. Μπορώ να πω ότι είχαμε την ευστοχία του Τζον Στοκτον στις ελεύθερες βολές την περίοδο 1991-92. Το "την περίοδο" μπορούσε να ήταν και κακό inside joke. Και το "ελεύθερες" επίσης.
Κι ύστερα; Κι ύστερα αναμονή. Και για να μη βαριομαστε, 2 μετακόμισεις. Και για λιγο παραπάνω σασπένς, δύο αλλαγές δουλειάς. 3 αυτοκίνητα, 1 γάμος στην ημέρα των γενεθλίων μου αντεστραμμένη, καμία βάφτιση, 2 σημαντικές απώλειες (η μία την ημέρα των γενεθλίων μου), 1 σκύλος (ζει), 3800000000 πάνες, 2 ντοματιές, 1 καρπουζιά από ατύχημα.
Τι έμεινε; Η αγάπη για κάποιον που δε θυμάμαι κάν τα ονόματα των παππούδων της, η αγάπη για κάποιον που κλαιει γιατί πηγές να του τραγουδήσεις iron maiden για να κοιμηθεί, 28ωρα 24ωρα, το βλέμμα των περαστικών που σε βλέπουν να τρως το κομματάκι φαγητό που έφτυσε στον ώμο σου στην βόλτα, η απίστευτη αίσθηση να βλέπεις κάποιον να δημιουργείται και να πρέπει να τον βοηθήσεις χωρις να τον βοηθάς. Η πατρότητα γαμεί. Και το γσνει κάνει πατρότητα ενίοτε.
Μα πάνω από όλα, το τέλος της αγρανάπαυσης. Και ο πρωτος μου μαραθώνιος. Εντάξει, όχι αυτό.
Way past bedtime, καληνύχτα.
Los banditos
