5.9.10

Don't Quixote

Αγαπημένος ήρωας. Δον Κιχώτης. Συμβολίζει αυτά που πρέπει να κυνηγάς, κι ας είναι τρίποντα απ΄τα 9.5 μέτρα.

Θέλω να βγω να παίξω μπάλα. Ή άφησε με να παίξω ή πες μου όχι. Μη μου παίρνεις την μπάλα από τα χέρια λίγο πριν τελειώσει το παιχνίδι.

Το ανθρώπινο μυαλό συνδυάζει εικόνες, καταστάσεις, πρόσωπα. Δημιουργεί την οικολογία ενός συστήματος. Εκεί ζούμε. Ο κίνδυνος είναι, όταν ένα από τα συστατικά του συστήματος εκλείψει, να καταρρεύσει όλο το οικοδόμημα. Να πειστούμε ότι το υλικό είναι αναντικατάστατο και μαζί πρέπει να φύγουν και όλα τα ωραία που το συνοδεύουν ή ότι δεν μπορεί να προσομοιώσει και να αντιγράψει ανάλογες καταστάσεις.

Σε μία δεύτερη σκέψη όμως, ίσως το στοιχείο αυτό να είναι τόσο μοναδικό, τόσο βασικό που πάνω του να στηρίζεται ολόκληρο το σύστημα. Στη περίπτωση αυτή προσπαθούμε είτε να κάνουμε "επαναφορά συστήματος", έιτε απλά να δημιουργήσουμε μια νέα βάση και ένα διαφορετικό σύστημα, ανόμοιο, που θα μας προκαλεί τα ίδια συναισθήματα. Αν γίνεται, με πολλή δόση τύχης. Ή και όχι.

3.9.10

Απο την γη στη σεληνη στη γη

Τα τελευταία λόγια στην ταινία "το μίσος" (la haine, 1995), είναι: "Σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση". Την είδα στα 18 μου, αλλά είναι απο τις λίγες ατάκες που μου έχουν μείνει. Συνεπώς:

1. Σημασία δεν, έχει το ταξίδι, αλλά ο προορισμός. Το παράδοξο; Σε μία συνεχή διαδικασία όπως η ζωή, δεν υπάρχει προορισμός, αλλά μόνο ενδιάμεσες στάσεις.

2. Πολλές φορές πέφτεις χωρίς κρότο, απλά ακουμπάς, άλλες φορές πέφτεις με το κεφάλι κάτω. Η πρόσκρουση μου θυμίζει έκλυση ενέργειας, ενέργειας που σύμφωνα με τις αρχές της εντροπίας, δεν μπορούμε να εκμεταλευτούμε, που χάνεται, μετατρεπόμενη σε μορφές που δεν ελέγχουμε.

3. Η πτώση έιναι γρήγορη, σχεδον στιγμιαία, έχεις χρόνο να σκεφτείς μόνο αυτά που πραγματικά θα ήθελες και αυτά που σου λείπουν. Ειναι μία μικρή near death experience.

4. Μπορεί να κάνεις το ταξίδι απο τη Γη στη Σελήνη, αλλά, πιθανότατα θα επιστρέψεις.

5. Δεν θα πάω στους U2.

6. Θα πάω όμως στην ΔΕΘ που έχει live Pliatsikas.

7.