20.12.12

Why it should|nt come easy (Twistedistics)

Υπάρχουν δύο απόψεις. Η μία άποψη λέει ότι πρέπει να προσπαθούμε για το ιδεατό. Το καλύτερο. Η άλλη λέει ότι ο συμβιβασμένος, είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.

Ας το αναλύσουμε.
Σύμφωνα με στατιστικά δεδομένα από την ζωή μου, η πιθανότητα να πετύχει κάτι καλό, είναι 10%. Η πιθανότητα να πετύχει κάτι μέτριο είναι 40%. 

Συνεπώς, έστω ότι προσπαθούμε 3 φορές να πετύχουμε ένα στόχο.
  • P1=3*(0,1*0,9*0,9+0,1*0,1*0,9+0,1*0,1*0,1)=27,3%  είναι η πιθανότητα, να έχουμε μία μεγάλη επιτυχία σε τρεις προσπάθειες. 
  • P2=0,4*0,6*0,6+0,4*0,4*0,6+0,4*0,4*0,4=91,2% είναι η πιθανότητα, να έχουμε μία μέτρια έντασης επιτυχία σε τρεις προσπάθειες.
Φανερά, μπορούμε να πετύχουμε πιο εύκολα, το εφικτό. Όμως, μια για να δούμε που ανήκουμε, θα βάλουμε άλλη μια παράμετρο. Την παράμετρο Τ. Είναι μία παράμετρος που μετρά τον βαθμό ικανοποίησης. Συνεπώς, για να επανέλθουμε στο παράδειγμά μας, έστω ο δύσκολος στόχος έχει βαθμό ικανοποίησης 100 και ο εύκολος στόχος, βαθμό ικανοποίησης 25. 
Για να επιλέξουμε, πρέπει να υπολογίσουμε το μέγεθος Ε, του οποίου ο τύπος είναι Ε=P*T και έχει μονάδες μέτρησης, τα agapions, στην περίπτωση που θέλουμε να συγκρίνουμε τι θέλουμε στον έρωτα, monieus, στην περίπτωση των επαγγελματικών και gamatons στην κοινωνική μας ζωή.

Έστω ότι το παράδειγμα αναφέρεται στον έρωτα. Παρατηρούμε ότι Ε1=2730 agapions >E2=2280 agapions. Συνεπώς, ο φίλος μας, θα επιλέξει τον μεγάλο έρωτα, κι ας ξέρει ότι για να τον βρει, πρέπει να ψάξει πολύ. 

Δεχόμεθα σχόλια που θα απαντηθούν, με το δικό σας αποτέλεσμα στο τεστ. 


17.11.12

498- timelapse


χαλαρό/ περίεργο
straight face/ χαμόγελο
φεγγάρι/ ήλιος
ρυάκι/ παραλία
indie/ r&b
δυνητικό/ κενό
έλλειψη/ κύκλος
fucked/ up



19.10.12

perspective

Αγοράζεις ένα ομορφο έπιπλο. Το τοποθετείς σε ένα άσχημο σπίτι. το κοιτάζεις απο κοντά. Είναι όμορφο. Πας στην κουζίνα. Γυρίζεις, το κοιτάζεις απο μακριά. Είναι άσχημο. Ή δεν ταιριάζει; Του αλλάζεις θέση. Τα ίδια. 

Συνηθιζεις την ασχήμια. Η φαινομενη αξία του μειώνεται. Η πραγματική του μένει ίδια. ΄Τώρα έχεις δύο πράγματα. Ένα ομορφο έπιπλο. Και ένα άσχημο έπιπλο. Τι το κάνεις;

Επιλέγεις. Είναι ένα έπιπλο που ομορφαίνει έναν άσχημο χώρο; ή ένα όμορφο έπιπλο, παράτερο; Το κρατάς γιατί σου ομορφαίνει τον χώρο; το κρύβεις για να μην εντείνει τις αντιφάσεις; το πετάς για να μη σου θυμίζει οτι υπαρχει το καλύτερο; 

Σε κάθε περίπτωση, στον μικροκοσμο γύτω του είναι ωραιο. Στην μακρόκοσμο χάνεται. 




11.8.12

Μια φέτα φέτα και δυο αγάπη

Ένα ερωτικό διήγημα.

Ήταν Σαββάτο μεσημέρι. Ανάμεσα στους διαδρόμους. Δούλευε εκεί. Τον χάζευε κάθε μέρα στην πρωϊνή βάρδια.

 Ήταν το ο τρόπος που άγγιζε την σάρκα. Οι κινήσεις ακριβείς και μελετημένες. Μισό ήθελες, 600 έκοβε, τόσο ώστε να μη μπορεί κανείς να του πει όχι. Ήξερε κάθε σημείο της ανατομίας, με λεπτομέρεια, ήξερε που βρίσκεται η πραγματική ευχαρίστηση, τι θα έπρεπε να αφαιρέσει, για να γευθεί πρωτόγνωρα. Μοναδικά.
Το ύφος του πάντα απόλυτο. Με ένα χαμόγελο, πονηρό. Ήξερε οτι αρέσει, έβλεπε τις αντιδράσεις των κοριτσιών γύρω του. Κοιτούσαν πάντα, μία αυτόν, μια ένα χαρτάκι. Φορούσε και στολή. Λευκή, καθαρή, φρεσκοσιδερωμένη.

Εκείνη. Δεν ήξερε πολλά. Είχε γνωρίσει πολλούς, αλλά αυτός ήταν ο ένας. κανείς δεν της είχε μιλήσει με τέτοιο τρόπο πιο πρίν. Πάντα ήταν ντροπαλή. Ίσως έφταιγε και αυτός. Το ύφος του. Κι αν δεν ήθελε;

Αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένη. Θα του μιλούσε, κι οτι έφερνε.

-Γειά σου Μιχάλη.
- Γειά σου Μαρία.
-Τι μπορώ να κάνω για εσένα;
-Θα ήθελα ενα κομμάτι απο εσένα.
-Είσαι σίγουρη; Πρώτη φορά μου ζητάς και τοσο έυκολα. Νόμιζα δεν σου άρεσε.
-Είμαι αποφασισμένη αυτή τη φορά. Θέλω ότι καλύτερο έχεις. Θέλω να γευτώ από εσένα. Να καταπίνω και να νιώσω αυτο που ενιωσαν και οι άλλες.

 Ο Μιχάλης κατάλαβε ότι έπρεπε να δώσει τον καλύτερο του εαυτό. Είχε κάτι αυτή η κοπέλα. Απλή. Αδιάφορη. Αλλά του άρεσε.

-Σε δέκα λεπτά πίσω. Έλα να με βρείς- Είπε ο Μιχαλης
-Θα σε περιμένω

Δέκα λεπτά αργότερα...

-Μιχάλη, εσύ είσαι; ήρθες;
-Ναι Μαρία.
-Λοιπόν;
- 600 γραμμάρια σπάλα. Να το αφήσω;


2.7.12

Ακολουθίες

Στα μαθηματικά, με μια δικιά μου ερμηνεία, ακολουθία αριθμών έχουμε όταν ο επόμενος, προκύπτει βάσει του προηγούμενου, με βάση ένα συγκεκριμένο μοτίβο. Το ανάλογο του στην ζωή, με λιγότερο αυστηρό μοτίβο, είναι οι πράξεις. Μία πράξη, ακολουθεί τον εξής τύπο: Πράξη (i+1)= Πράξη (i) +Εμπερία (i). 
Συνεπώς, όσο και να προσπαθούμε να απελευθερωθούμε από τις μαλακίες που έχουμε κάνει σε ένα σημείο i, το καταφέρνουμε μόνο αν συντρέξουν πολλά i και συνεπώς, απομακρυνθούμε πολύ απο την αρχική πράξη μέσω συλλογής εμπειριών.
Φυσικά, η ποιότητα των εμπειριών, επηρεάζει και την ποιότητα της τελικής κατάστασης, δεν φέρει εξ' ορισμού καλύτερα αποτελέσματα. 

Το τελικό συμπερασμα είναι:



4.5.12

Μάθε πως ψηφίζω

Πως ψηφίζουμε: Η ψηφοφορία ειναι μια λογική διαδικασία επιλογής. Εγω την εχω χωρισει σε επίπεδα. 1. Αφου έχουμε τοποθετήσει το εαυτο μας πολιτικά καπου, χονδρικά τουλαχιστον,διαισθητικα, βάσει εμπειριών και πεποιθήσεων, αρχίζουμε τον περιορισμό των λύσεων. -Προσπαθούμε να ψηφίζουμε θετικά. Η αρνητική ψήφος ειναι για τους μέτρια και λιγότερο ενημερωμενους. -Αποφεύγουμε να δίνουμε σημασία στο καθε μορφής bullying, απο όπου κι αν προέρχεται, φασιστες υπάρχουν σε όλους τους χώρους. Αυτο που σε λεει ηλίθιο που θα ψηφίσεις κατι που εχεις επιλέξει ύστερα απο σκέψη, ειναι απλά ηλίθιος. -Απο τις εκλογες δεν προκύπτουν σωτήρες. Εκλέγονται διαχειριστές εξουσίας,οι οποιοι θεωρητικά σκοπό εχουν την ικανοποίηση του πολίτη. Πρακτικά, εμπιστευόμαστε αυτόυς, τους οποίους πιστεύουμε οτι ειναι πιο κοντά σε αυτη τη περιγραφή. 2. Αφόυ εχουμε περιορίσει την λίστα μας, εξετάζουμε την αξιοπιστία. Εχουμε βρέι τι μας ταιρίαζει σε θεωρητικό επίπεδο και αξιολογούμε την πιθανότητα υλοπόιησης της θεωρίας: -Ιστορικά, υπαρχει αξιοπιστία και σε τι βαθμό; -Αν υπάρχουν διαφοροποιήσεις απο πολιτικές του παρελθόντος, είναι δικαιολογημένες ή από οπορτιουνισμό; 3. Προσπαθούμε να απορριψουμε ως κριτήρια, γενικόλογες εκφράσεις τύπου: "Ο δικομματισμός πρέπει να πεθανει" κτλ. Δεν ειναι κακος ο δικομματισμός, κακές ειναι οι πολτικές που ακολουθόνται και η διαπλοκή και αυτό μπορέι να συμβέι με και με "τρικομματισμό" κτλ. Άρα, όσα μικρά κόμματα θέλουν να πέισουν πολλούς, ας προσπαθήσουν περισσότερο. 4. Αφού έχουμε καταλήξει στο σχήμα, με όμοια διαδικασία, επιλέγουμε υποψηφίους. ΥΓ1: Το πόστ αυτό πιθανότατα θα συμπληρωθεί μέχρι την Κυριακή. ΥΓ2: Η βασική ιδέα της φετινής ψηφοδοσίας μου, είναι το "φρέσκα μυαλά"- κατά την αποψη μου η Ελλάδα χρειάζεται ένα "εκλογικό σοκ" Φιλιά

18.4.12

99 πράγματα που πρέπει να έχεις κάνει μέχρι τα 35

1. Μπάλα σε αλάνα/ μπάσκετ σε τσιμέντο.
2. Ποδήλατο χωρίς χέρια.
3. Χούφτωμα σε μπλούζ.
4. Σεξ.
5. Καλό σεξ.
6. Να έχεις ερωτευτεί 8 φορές.
14. Να την έχεις πατήσει.
16. Να σε έχουν πατήσει.
17. Να έχεις κλάψει επτά φορές.
23. Να θέλεις να φροντίζεις.
24. Να  έχεις αγαπήσει ένα ζώο.
25. Να σου έχουν πει παραμύθι.
26. Να έχεις ζήσει παραμύθι.
27. Να έχεις μεθύσει για γκόμενα.
28. Γκόμενα να σε έχει μεθύσει.
29. Να την σκέφτεσαι τόσο που να μη θυμάσαι τι θέλεις να πείς.
30. Δεν θυμάμαι.
31. Να έχεις φάει ξύλο τουλάχιστον μία φορά.
32. Να σε έχουν κυνηγήσει.
33. ... με περιπολικό.
34. Να έχεις σκεφτεί τα παιδιά σας.

14.3.12

Πως το είδα εγω. Μέρος πρώτο

Είναι 2005. Μόλις έχουν περάσει οι Ολυμπιακοί και συζητάω με ένα φίλο, που εκτιμώ πολυ την αποψή του. Η ερώτηση στο τραπέζι είναι η εξής: "Από έρχεται ο πλούτος;"
-Ρε Δημήτρη, βλέπεις κόσμο να αγοράζει, να ξοδέυει, να δανείζεται, που στο πούτσο τα βρίσκει τα λεφτά;
-Εσύ δεν έχεις να ξοδέυεις;
-Οχι, ελάχιστα συγκριτικά με αυτό που βλέπω γύρω μου και παίρνω αρκετά.
-Συνεπώς, με το εισόδημα σου, ανήκεις στους τοπ φορολογούμενους, περισσότερα δηλώνεις εσύ παρά ο Ρουβας, , αλλά έχεις να ξοδέυεις λίγα.
-Ναι, κάπως έτσι είναι.
-Άρα, ή υπάρχει καπου κρυφός πλούτος, ή τα χρήματα αυτά είναι πλασματικά.
-Αν σκεφτείς ότι παράγουμε ελάχιστα, δημιουργούμε λίγο πλούτο και ξοδεύουμε ανορθόδοξα, καπου δεν θα σκάσει η φουσκα; Τα λεφτά απο κοινοτικά πλαίσια κλπ, τελειώνουν κάποια στιγμή ε;
-Λογικά τελειώνουν.
-Ωραια. εστω οτι τελειωνουν αυτα τα χρήματα, δεν παράγουμε τίποτα, είμαστε τεμπεληδες, πως σκατα θα γυρίζει η οικονομία;
-Δεν έχω ιδέα, λογικά, αυτά τα λεφτά, με ένα μαγικό τρόπο, δεν τελειώνουν ποτέ, συνέχεια βρίσκεται ένας τρόπος να δανειζόμαστε, το κράτος απο κάπου, οι τράπεζες απο κάπου άλλου, εμείς από της τράπεζες και έτσι κινείται η οικονομία, μάλλον έτσι είναι ο καπιταλισμός.
-Εγω παντως νομίζω, ότι αν συνεχίσουμε έτσι, σε λιγο με τον υπερδανεισμό, θα καταστραφούν οικογένειες και με την έκταση που έχει πάρει το θέμα, βλέπω κοινωνικές εξεγέρσεις...


Ακολουθεί και δέυτερο μέρος. Μέχρι τότε, βρες το σφάλμα στο συλλογισμό.