20.7.13

Θα μου γράψω ένα τραγούδι

Απο μικρός είχες μία έμφυτη ανάγκη για το διαφορετικό. Όχι να ξεχωρίζεις, να διαφέρεις. Μεγάλωσες σε ένα αποστειρωμένο κοινωνικό περιβάλλον και να γίνεις ροκ σταρ, δεν ήταν επιλογή. Δεν ήξερες κιθάρα και δεν είχες καλή φωνή.
Το "είμαι αλλιώς" με το "καλά είναι εδώ" πάλευαν σε κάθε σου επιλογή. Ήσουν και με τα δύο εντάξει, αλλά για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Στην αρχή έμοιαζε με κυκλοθυμία, αλλά δεν ήταν. Ήταν χαρακτήρας. Όταν όλα πήγαιναν καλά, έβαζες μικρά εμπόδια που ενεργοποιούσαν υποσυνείδητες άμυνες και έκανες τον άλλο να ρωτάει. Όταν δεν μπορούσες να κάνεις, έβαζες στο μυαλό του άλλου τι να κάνει.
Στα όρια σου ήσουν αυτό:



Είχες ένα δυνητικό 100 και το μοίραζες 90-10 και 10-90. Αποτέλεσμα ήταν να είσαι ένας Σάκης Μουστακίδης (http://goo.gl/4qOCA).
Το αποτέλεσμα ήταν να προσπαθείς να πηδάς απο βουναλάκι σε βουναλάκι στις καμπύλες με τα μέγιστα και συχνά να πέφτεις στις λακούβες.
Τελικά, το αποτέλσμα είναι τα παραπάνω. Καλά να πάθεις.