Υπάρχουν οι ψωνισμένοι τουιτερς. Οι "διχίλιαροι" όπως είπε χθες κάποιος. Οι σνομπ, που δεν ακολουθούν εύκολα. Που δεν κάνουν εύκολα μενσιονς κτλ. Με έχουν εντάξει πολλές φορές σε αυτή τη κατηγορία. Μιας και τελευταία το τουιτερ το έχουμε για να αμυνόμαστε. Θα το κάνω και εγώ.
Ακολουθώ όσους μπορώ να παρακολουθήσω στο timeline (και αρκετά περισσότερους).
Θα ακολουθήσω κάποιον, επειδή με κάποιο τρόπο τον πρόσεξα. Είτε ήταν κάποιο mention είτε retweet. Δεν χρησιμοποιώ λίστες, ώστε να μπορώ να φιλτράρω τον "θόρυβο" αλλιώς, Δεν είμαι υποχρεωμένος να αλλάξω τον τρόπο που χρησιμοποιώ το μέσο, μέσω ψυχαναγκαστικών πρακτικών τύπου:"όσοι δεν κάνουν φολοου μπακ είναι ψώνια"κτλ.
Υπάρχουν και οι τουιτερς, που θα ήθελαν να είναι σνομπ, στην θέση των σνομπ. Έχουν κάνει μανιέρα το "σιγά ρε φιλαράκι, ποιος είσαι και δεν απαντάς". Έχουν γίνει αυτόκλητοι υπερασπιστές των "αδυνάτων" του τουίτερ. Προσπαθούν να γίνουν αυτό που "πολεμούν", μέσω ενός γελοίου "ανένδοτου" που έχουν κηρύξει στον τουιτεροσελεμπριτισμό.
Λοιπόν. Για εμένα το τουιτερ δεν είναι εργαλείο διαλόγου. Θα σου απαντήσω μόνο εάν ΕΧΩ κάτι να σου πω. Αλλιώς δεν θα σου απαντήσω. Δεν με έχεις πάρει τηλέφωνο, δεν μου μιλάς σε τσατ ρουμ, εκφράζεις απλά μια άποψη/γνώμη/οτιδήποτε σε ένα ανοιχτό χώρο και αν έχω κάτι να προσθέσω στην κουβέντα θα σου απαντήσω. Μόνο αν πιστεύω ότι η παρέμβασή μου θα προσφέρει επιπλέον αξία.
Να σημειώσω ούτι αυτός είναι ο τρόπος που εγώ χρησιμοποιώ το μέσο. Ο καθένας το χρησιμοποιεί όπως ακριβώς θέλει. Η δύναμη μου/σου είναι αποκλειστικά στο follow/unfollow και είναι στην κρίση μου/σου η σωστή του χρήση.
Υ.Γ: Σε γενικές γραμμές, με ενδιαφέρει η άποψή σου για εμένα, μόνο εφόσον με έχεις γνωρίσει από κοντά.