Σκέφτομαι και γράφω - παρ'του.

Επειδή εσείς το ζητήσατε (both the 2 of you).

Νηπιαγωγείο, ο μικρός Τάσος έχει ζωγραφίσει το σπίτι του με την οικογένεια του να τρώνε. Ολά με μάυρη κηρομπογιά.

-Νηπιαγωγός: Σήμερα ο Τασούλης έκανε μια ζωγραφιά, το σπίτι σας, μάυρο.
-Μάνα Τάσου: Ναι, και λοιπόν;
-Νηπιαγωγός: Πολλές φορές είναι δείγμα ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά στο σπίτι, λόγω μάυρου χρώματος το λέω. Έχετε προβλήματα στο σπίτι;
-Μάνα Τάσου: Όχι, απ'οτι ξέρω κανένα, πιστέυετε οτι πρέπει να το ψάξω καλυτερα;
-Νηπιαγωγός: Πολλές φορές τα παιδιά εκφράζουν υποσυνείδητα συναισθήματα μέσω της ζωγραφικής, θα μπορούσε να συμβαίνει μέχρι και σεξουαλική παρενόχληση, ελέγχετε απόλυτα το περιβάλλον του παιδιού;
-Μάνα Τάσου: Με ανησυχείτε, θα του κάνω μία κουβέντα.

Μερικές ώρες μετά. Σπίτι.

-Μάνα Τάσου: Τασούλη μου, η κυρία μου έιπες οτι έκανες μια ζωγραφιά προχθες- κατάμαυρη.
-Τασούλης: Ναι έκανα.
-Μάνα Τάσου: Ήταν μαύρη όμως, γιατί;
-Τασούλης: Ήταν βράδυ.
-Μάνα Τάσου: έχουμε φώς στο σπίτι, γιατί δεν το έβαψες κίτρινο;
-Τασούλης: Είχε διακοπή η ΔΕΗ.
-Μάνα: Τασούλη: Κάτι μου κρύβεις, πες μου παιδί μου, μη ντρέπεσαι.
-Τασούλης: Όχι ρε μαμά, ώχου, άσε με , με έπρηξες και εσύ και η κυρία, όλο ρωτάτε...ώχου.
-Μάνα Τασούλη: Πες την αλήθεια στη μαμά σου παιδί μου, πρέπει να της τα λες όλα. Οτι και αν είναι αυτό...έγινε κάτι; μη ντρέπεσαι σε παρακαλώ...θα τρελαθώ!!!
-Τασούλης: Καλά, έγινε κάτι, αλλά σε παρακαλώ, μη με μαλώσεις, δεν έφταιγα εγώ...
-Μάνα Τάσουλη: Πες μου παιδί μου...
-Τασούλης: Είχα ξεχάσει τις κηρομπογιές σπίτι, δανείστηκα την μάυρη του Γιωργάκη.